موضوع: چه کنم تا تصادف نکنم

سلام. پسر کوچکم با گرفتن گواهینامه ، مجوز خیابانگردی بدون حضور من و دردسر پلیس را دریافت کرد . او با اینکه از ۹ سالگی تا ۱۸ سالگی ، تحت کنترل خودم ، میانگین ماهانه حدود ۶ ساعت رانندگی میکرد اما بیشتر مسافتهای طی شده به مناسبت سن کمش برای رودرو نشدن با پلیس در جاده و خارج از خیابان بوده است. خودرویی که در اختیارش گذاشته شد ترمزهای ضعیفی داشت و تو رفتگی صندلی آن و ستون ضخیم شیشه جلو و قد کوتاهش ، دید کافی را از او سلب و چون از آن به بعد نفر کمک کننده نداشت باعث شد بطور پیاپی سپر و جلو چنبر و گلگیر های جلو خودرو را مورد عنایت برخورد با عقب خودروهای دیگر قرار بدهد. برای خودش با این همه سابقه تمرین رانندگی تعجب آور بود که چگونه حالا که پدر بعنوان کمک همراه او نیست و احتیاط میکند چرا دائم تصادف میکند و خجالت زده میشود. به او گفتم مشکل ترمز ضعیف و دید ناکافی و عدم وجود من به عنوان راهنما ، عامل واقعی تصادفات تو نیست. مشکلت این است که سرعت رانندگیت کمی بیشتر از حد کنترلت است . یکروز صبح او را به بخش و محوطه کارشناسی خودروهای تصادف کرده یکی از شرکتهای بیمه بردم و با دیدن خودروهایی که تصادفات جزیی داشتند و اتفاقا تعدادشان بیشتر از سایر خودروهای تصادفی بود ، به این نتیجه رسید که اگر خودرو تصادف کرده سرعتش ۵ کیلومتر کمتر بود بطور مسلم و حتما ، برخورد صورت نمیگرفت و خودرو سالم می ماند . نتیجه نهایی که پسرم برای جلوگیری از تصادف گرفت این بود : در معابر شلوغ بین پنج تا ده کیلومتر از سرعت رانندگیم کم میکنم. خوشبختانه تاکنون ، فرمول پنج تا ده کیلومتر رانندگی با سرعت آهسته تر ، باعث شده که دیگر تصادف نکند.

میشه شرایط رو به دو بخش تقسیم کرد
شرایط داخلی ماشین از جمله خود ماشین (گاز شتاب هندلینگ ترمز اندازه ماشین لاستیک ماشین جلوبندی تسلط و دسترسی و راحتی استفاده راننده به اجزا اصلی ماشین مثل گاز ترمز ایینه ها فرمان صندلی مناسب و....) و راننده(تجربه و شرایط جسمی و روحی فکری فرد)
شرایط بیرونی مثل جاده ای شهری بزرگراه جاده های اشنا جاده های جدید که بار اول هست درونش رانندگی میکنید پیچ خم جاده دست انداز سرعت گیرها دور برگردون ها فاصله مناسب از ماشین جلوی و بغلی

همه اینها تو تصادف نقش تعیین کننده ای دارند اگر هر کدوم از این عوامل رو بهش بی دقتی کنید خطر تصادف رو بالا میبرید

تجربه رانندگی تقریبا 20 ساله من اینو میگه با هر ماشینی تا حدی باید رفت که اگر یک دفعه کسی پرید جلوی ماشین حتی وسط بیابون ! بتونی ماشین رو جمعش کنی یا اگر برخورد کردی خسارت جزی باشه نه ماشین جمع بشه !

یعنی هر ماشین یک سرعت مطمعن داره مثلا نیسان سوار میشم از 70-80 به بعد خطرناک میشه یا پراید از 110-120 خطرناک هست یا ماشین های گرون قیمت 170-180 مثل بنز بی ام و مدل روز کم کم احساس خطر میکنی
باید به ماشینتون نگاه کنید

یکی دیگه هم اینکه همیشه سعی کنید خودتون رو عادت بدید به جای اینکه عقب ماشین جلویتون رو ببینید دو سه تا ماشین جلوی رو نگاه کنید چون اگر خطری یا اتفاقی پیش بیاد اول اونای که جلوتر هستند عکس العمل نشون میدن و شما زمان کافی برای عکس العمل دارید و خطر تصادف بشدت میاد پایین

با سلام .ضمن تایید تمامی موارد اعلامی شما دوست خوبم . من هم دقیقاً موارد اعلامی شما رو رعایت می کنم . ولی متاسفانه خیلی از راننده ها دقت کردم توی بلوارها یا آزاد راهها که میشه کمی تند تر رانندگی کرد سپر به سپر از پشت شما میاد که اگر یک نیش ترمز بزنی بدون شک زده از عقب و داغونت کرده . همیشه فاصله طولی رو از راننده جلویی باید رعایت کنی علاوه بر این از شیشه ماشین جلویی یکی دو تا ماشین جلوتر رو باید زیر نظر بگیری که اگر اتفاقی افتاد و چراغ ترمز اونا روشن شد شما فرصت عکس العمل بیشتری داری . همین موضوع ( مراقب دو سه ماشین جلوتر بودن )یکبار از یک تصادف وحشتناک نجاتم داد . و من عین گفته شما بنوعی دیگه رو رعایت میکنم و حتی به پسرم که عشق ماشین و رانندگی هست میگم . من همیشه اونقدر با ماشین یا هر وسیله نقلیه ای تند میرم که اگر ناگهان اتفاقی برای ماشین افتاد یا حادثه ای پیش اومد بتونم خودرو خودم رو کنترل کنم و جون خودم و سرنشینان ماشین رو بسلامت از مهلکه در ببرم .متاسفانه یک موردی که در شهر من مشهد در رانندگی هست اینه که ماشین های پشت سر علاوه بر سپر به سپر کردن دائم چراغ میدن یا بوق میزنن که بری کنار و اونا رد بشن . حالا من دارم توی اتوبانی با حد اکثر سرعت مجاز که 80 کیلومتره دارم رانندگی میکنم و یکی پیدا میشه هی چراغ هی چراغ هی بوق هی بوق میره روی اعصاب آدم و ....با آرزوی رانندگی درست و اصولی همگان از جمله خودم و توام با سلامتی برای همه هموطنان عزیزم و لذت از رانندگی هاشون .ارداتمند محمدرضا احتشام بچه محل امام رضا ع

تا جایی که ممکنه سعی کنید پشت ماشین هایی مثل وانت و suv و ماشین سنگین که بخاطر ارتفاع یا سواری هایی که اتاقشون پر وسیله و سرنشین هستش به طوری که باعث میشه از داخلشون چند ماشین جلوتر رو نشه دید ، گیر نکنید .
روندن تو خط وسط چون زاویه ی دیدش که مشرف به طرفین هستش باعث میشه چراغ ترمز های هر دو طرف رو بشه دید تا برای توقف احتمالی حاضر بود . این روش تو تاریکی خیلی بهتر جواب میده . یکی دیگه از نکات مثبت شب ، بازتاب چراغ ترمز ها روی نیوجرسی ها و آسفالت و گاردریل ها هستش برای مواقعی که نمیشه واقعا جلو رو دید یا ترافیک تند و متراکم هستش ، حتی سر پیچ ها که گاردریل هستش زودتر میشه فهمید که آیا ماشینی جلو هستش یا خیر ، یکم دقت میخواد فقط .
موسیقی رو با صدای کمتر گوش بدید . درسته شنیدن صدای موسیقی مورد علاقتون خیلی خوب و لذت بخشه ولی یه چیز بهتر از اون ، شنیدن صدای محیط و ماشین هستش . علاوه بر اینا ، صدای زیاد زودتر شما رو به اون فاز و خاطرات میبره و اینجوری هوشیاری شما کاملا کاهش پیدا میکنه .
اگه مقدور هستش پنجره هارو یکم پایین بیارید که بتونید صدای اطراف رو بهتر بشنوید . ماشین هایی که به اذن الهی طی الارض میکنن و کنارتون و در نقطه ی کور ظاهر میشن رو میتونید صداشون رو بهتر بشنوید تا برای واکنش های احتمالی آماده تر باشید .
برای مسیر های یکنواخت و کسل کننده هر از گاهی یه تکونی به خودتون بدید تا بدنتون از یکنواختی در بیاد ، یه جا توقف کنید حرکات کششی انجام بدید آبی به سر و صورتتون بزنید ، اگه هم امکانش هست با سرعت های مختلف برونید تا از یکنواختی دربیاید .
اگه زنبوری عنکبوتی تو ماشین بود (ایشالا برا کسی پیش نیاد) تا جایی که میتونید تکون نخورید تا نترسه یا عصبانی نشه . قبول دارم که وضعیت خیلی خطرناکیه ولی فرمون رو ول نکنید و نگاهتون رو به جلو باشه تا بتونید ماشین رو متوقف کنید .
توی لاینی که دارید میرونید هر از گاهی به طرفین متمایل بشید تا ماشین های جلویی رو ببینید که با چه وضعیتی دارن میرن و نقاطی که ترمز میکنن رو مشاهده کنید تا زودتر از خطرات احتمالی آگاه بشید .
در شهر ها و خیابون های جدید اگه از گوگل مپ استفاده میکنید گوشی رو دستتون نگیرید که داعم بهش خیره بشید . بهتره تکه تکه مسیر رو حفظ کنید تا به یه جای مناسب برسید ، توقف کنید و باقی مسیر رو نگاه کنید و ادامه بدید . اینجوری توجهتون بیشتر به رانندگی و مسیر هستش تا به گوشی برای راحتی کار هم نقشه رو از حالت ثابت به سمت شمال بردارید تا با چرخش ماشین نقشه هم بچرخه .
لازم نیست حتما "جلوی همین جا وایسا" وایسید ، اگه "همینجا" نزدیک تقاطع ، پل ، جای باریک و درکل جایی بود که ایستادن در اونجا باعث مختل کردن روند رفت و آمد عابرین و ماشین ها میشه ، هرگز توقف نکنید . کمی جلوتر و در جای بازتر و بهتر توقف کنید که مبادا برخوردی از جانب ماشین های عقبی صورت بگیره (ابدا با کسی رودروایسی نداشته باشید حتی اگه ناراحت هم بشن که چرا چند متر دورتر توقف کردید) حتی شده بهتون بگن جایی رو خلاف برید چون خونشون همینجاست و همیشه از همینجا میرن و نگران نباشید ماشین نمیاد این ساعتا خلوته . تو این مواقع خیلی ریلکس مسیر صحیح رو انتخاب کنید حتی اگه چند کیلومتر مسیر رو دور کنه . سرزنش هم شدید اشکالی نداره ، چون شما کار درستی رو دارید انجام میدید .
مسیر خاکی تموم شده و به آسفالت رسیدید ؟ بلاخره میتونید با خیال راحت گارشو بگیرید و برید ؟ کاملا اشتباه فکر میکنید . خاکی و سنگی که هنوز به لاستیک ها هستش باعث میشه چسپندگی لاستیک بسیار کم بشه و ماشین لیز بخوره . اکثر این مسیر های خاکی منتهی به اتوبان هستش و قطعا کسی نمیخواد ماشینش حین ورود به اتوبان سر بخوره . چند متر باید آروم برونید تا کاملا خاک و گل اضافه ی لاستیکا دفع بشن ، بعد اقدام به تخت گاز رفتن بکنید . درست مثل لاستیک های خیس .
وسط خیابون یا اتوبانی که پر شده از آب ، چراغ خطر هاتون رو روشن کنید . تا ماشین های پشتی ببینن و خودشون رو جمع کنن نه تنها برای شما بلکه برای سایر راننده ها خطر تصادف کاهش پیدا کنه .
رمپ یا مسیر ورود به اتوبان بعد از پمپ بنزین ها و پارکینگ ها برای افزایش سرعت هستش نه برای خوشگلی . برای ورود ایمن باید به ماشینتون فشار بیارید تا به حداقل سرعت مجاز در لاین کندرو برسه . حق ندارید مثل حلزون وارد اتوبان یا جاده بشید و برای سایر وسایل نقلیه و خودتون خطر ساز بشید .
و از همه مهمتر توانایی ها و قابلیت ها و محدودیت های خودتون و ماشینتون رو بشناسید .
سایر موارد بدیهی و واضح مثل رعایت فاصله ها ، سرعت مطمعنه و غیره رو هم که خودتون بهتر میدونید و همینطور خیلی موارد دیگه موند که بعدا مینویسم .
فراموش نکنید که رانندگی یک مسعولیت هستش شما در قبال جان و مال میلیون ها نفر مسعول هستید .